The opposite of addiction is connection. Dat zei een counselor in Zuid afrika waar ik vier jaar geleden in een kliniek zat. Vanwege oncontroleerbaar gebruik van middelen.
Wat voor middelen, hoeveel, waneer is allemaal niet zo interessant als je het over ‘wanneer ben ik verslaafd’ hebt. De maatstaf bestaat eigenlijk uit deze vraag: Doe ik iets méér dan ik zou willen en kan ik er niet mee ophouden?
Het is per definitie schadelijk, of het nou sporten, kopen, alcohol drinken, gokken of gamen is. Als je het meer doet dan je wil, is het schadelijk. Alleen al mentaal, je wil het immers niet. Dat geeft frictie, wrijving in je hoofd.
Hoe schadelijk is uiteraard afhankelijk van hoeveel je het doet. Als je meer bier drinkt dan je zou willen, maar je drinkt alleen één glas per avond dan is dat minder schadelijk (of beter: op een andere manier schadelijk) dan wanneer je ieder weekend 2000 euro vergokt in het casino. Een verslaving is dan ook geen wedstrijd. Zelfs al zijn er twee mensen verslaafd aan alcohol en drinkt de ene meer dan de andere, dan nog heeft die niet ‘gewonnen’. Er valt niks te winnen want verslaving is een éénpersoons kwestie. Er valt ook niks te vergelijken, om dezelfde reden.
Maar verbinden dan. Nu het corona-tijdperk al zo lang duurt dat de nieuwigheid eraf is, en mensen beginnen te verlangen naar menselijk contact, en verbinding zie ik daar lichtpuntjes in. Laat me trouwens wel even duidelijk zijn: ik ben niet blij met corona, de lockdown, alle zieken en overledenen en verder bijna alles wat veranderd is sinds februari 2020. Maar ieder voordeel heeft zijn nadeel. Er is niks dat ALLEEN MAAR nadelen heeft. Een nadeel is dus dat we als mensen veel minder contact met elkaar hebben. Er mag niet meer geknuffeld of gehugd worden. Je moet uit de buurt blijven van elkaar (anderhalve meter!!!) en je moet een mondkapje op. Ik ga nu niet in of dat allemaal zo nuttig en zinvol is maar dat zijn nu gewoon de voorschriften.
Hierdoor ontstaat bij veel mensen de realisatie dat ze iets missen. Overduidelijk natuurlijk het contact met niet-familieleden maar ook met vrienden, collega’s, teamgenoten van je sportclub enzovoort. Soms moet je iets missen voordat je doorhebt wat je had. Dat is misschien wel een vreemd soort ‘voordeel’ van deze corona situatie.
Hopelijk blijven mensen zich hier straks ook bewust van als alles weer gewoon mag. Ik ben namelijk overtuid dat die tijd weer komt. Mensen zijn gewoon gezelligheidsdieren. Sociaal, we kunnen niet alleen. En of het nou door een vaccin komt, door groepsimmuniteit of gewoon omdat we zo lang in een lockdown zaten dat het virus uitgestorven is, ik weet het niet maar ooit komt de oude tijd weer terug. En als we dan écht elkaar zien, bewust zijn van ons contact met elkaar en dus verbonden zijn, dan is dat hele mooie winst van een verder heel vervelende situatie of periode.
frits fritsen 