Klimaatstaken

Meelopen op een hype probeer ik vaak te vermijden, en mijn mening geven over iets waar al (te) veel over gezegd is vind ik vaak ook nogal zinloos. Maar vandaag zag ik in een buitenlandse krant (the Guardian) dat er in meer landen dan België en Nederland kinderen staken/actie voeren voor het milieu of klimaatmaatregelen treffen.

Mocht dit nieuw voor je zijn, korte update: in Zweden was er ene Greta die één dag per week voor de deur van het parlement ging zitten omdat ze aandacht wilde vragen aan de landsbestuurders voor het klimaat. Ze eiste actie. Hoe het precies zat weet ik niet maar dat was in ieder geval de aanleiding voor vooral Belgische kinderen om ook te gaan staken voor het klimaat. Ze gaan op een gewone schooldag de straat op en eisen maatregelen als minder uitstoot, CO₂ beprijzing, lagere maximumsnelheden, autoloze zondagen en hogere kosten voor bijvoorbeeld vlees eten. Zaken die direct invloed hebben op CO₂-emissies.

Nu wat voor mij schokkend was. Ik las dat óók in Australië, Duitsland, Finland, Zwitserland en Ierland kinderen gelijksoortige acties uitvoeren.

In mijn tijd op de middelbare school (ik kom uit 1974, reken maar uit) waren er ook lerarenstakingen en leerlingenstakingen, kortom dagen dat veel kinderen niet naar school gingen om aandacht te vragen voor het een of het ander. Ik deed daar half aan mee, ik spijbelde wel maar ging niet naar Den Haag ofzo. Mijn inschatting is dat ik deel was van 1/3 deel van de studenten. Een ander derde deel ging wél echt naar Den Haag, al spijbelend dus, en de rest ging gewoon naar school. Dat zal nu ook zo zijn denk ik. Ik hoop natuurlijk (ik ben ook een groene rakker en ik vind dat die kinderen alle gelijk van de wereld hebben want wat doet de Nederlandsche Overheid nou helemaal aan klimaatmaatregelen?) dat het aantal daadwerkelijke spijbelaars én activisten veel hoger ligt.

Dat zij gaan spijbelen komt door het goede voorbeeld dat die Greta gegeven heeft. Ze is ook op het World Economic Forum geweest en ze heeft een boodschap in de trant van ‘waarom zou ik iets gaan leren als jullie met deze manier van doen (=wat jullie mij nu willen leren) de hele wereld naar de <vul enge ziekte in> helpen? Over een paar jaar bestaat deze wereld niet meer in deze vorm!

Daarbij: het is 2019; iedere tiener heeft een smartphone en staat in verbinding met de hele wereld en alle nieuwsbronnen. Die laten zich niks meer wijsmaken en de waarheid is gewoon dat we actie moeten nemen om de temperatuur en CO₂ uitstoot binnen de perken te houden. Daar is geen twijfel over mogelijk!

Dat kinderen, vaak minderjarig, gaan staken/protesteren tegen ministers en staatssecretarissen omdat ze vinden dat hun beleid niet goed is. Hoe bizar wil je het hebben? Dat is alsof een banketbakker in een vliegtuig de cockpit binnenstapt en zegt hoe de piloot moet vliegen. MAAR DAN TERECHT! De huidige regeringsleiders snappen er in mijn ogen geen drol van. Die dansen braaf naar de pijpen van de grote bedrijven en houden ondertussen mooie praatjes van ‘ja maar we hebben die en die doelstelling’ en pretenderen dan dat ze een pakket regelingen hebben waardoor er in 2030 een paar procent meer duurzame energie geproduceerd en zoveel kiloton CO₂ minder uitgestoot wordt. Ja, maak dat de hond van de buren wijs!

En wat zegt dan zo’n Arie Slob: ga gewoon naar school. Als je wil staken doe dat in het weekend. Moet hij zeggen want het weekend is voor hem maar één dag want de andere is voor de here. Hou toch op, schijnheilige!

Ze kunnen nog geen pensioen- of klimaatakkoord samenstellen of zich aan een regeerakkoord houden. En dan tegen kinderen zeggen dat ze zich wel aan de afspraken moeten houden!

 

Ik hoop dat er aanstaande donderdag 100.000 kinderen (en leraren, ouders, onderwijsassistenten en verder iedereen die wil) op het binnenhof staat om te zeggen: DENK EENS NA! Doe eens écht iets in plaats van pappen en nathouden en hijgen als een hongerige puppy naar een koekje naar de belofte van grote bedrijven. Echt, ik zou me kapot schamen als ik beleidsmaker was. Een grotere motie van wantrouwen, afkeur en bewijs van onvermogen kun je je toch niet voorstellen als kinderen de straat op gaan om tegen jouw beleid te protesteren waar ze niet eens directe gevolgen van ondervinden. Dat zij verder vooruitkijken dan hen…. Ik ben echt zó verbaasd, mijn wenkbrauwen zweven ergens tien centimeter boven mijn haargrens.

 

SPIJBEL + STAAK VOOR EEN BETER MILIEU.

 

Ik zou graag zelf ook gaan maar ik heb verplichtingen, naar een stel studenten. Misschien ga ik wel met hen mee. Moet alleen wel om drie uur op het schoolplein staan om mijn eigen kinderen van school te halen.

 

 

Gevolgen zijn desastreus https://edition.cnn.com/2019/01/12/health/warm-ocean-effects-intl/index.html

Advertisements

BMI poortje

Ik hoorde in het nieuws dat schoolkinderen liever naar de döner of kebab foodtruck gaan dan in de (gezonde en dure) kantine op school lunchen. Logisch. Dat is lekker en goedkoper.

Nu willen ze kijken (ze = gemeente Venlo, waar dit nieuws vandaan kwam) of ze konden verbieden of die foodtrucks binnen een straal van x meter van school konden staan. Typische goedkope korte-termijn ambtenaren (oftewel: ondeskundigen) -oplossing. Ik heb een beter voorstel: een BMI-poortje.

BMI (of Quetelet index zoals ie heette voordat heel de USA obees werd), is een relatie tussen gewicht en lichaamslengte, Kg/(lengte)². De poort bestaat uit een in hoogte verstelbare lat, die een positie aanneemt nadat je op de weegschaal hebt gestaan. BMI tussen 20 en 25: je mag door, anders: Jammer, eerst naar de sportschool en/of diëtist. Het poortje zou dan toegang geven tot ongezond voedsel.

Lijkt me een goeie manier om te motiveren.  Als je klasgenoten zien dat je te zwaar of te licht bent ben je eerder geneigd daar iets aan te doen dan wanneer je lijdt in stilte. In dat geval ga je misschien juist nog meer jezelf uithongeren of emotie-eten.

Ik weet niet echt hoe erg het is om in één van de twee oranje (of het rode) gebied te zitten. Ik weet wel dat het héél moeilijk is om daar iets aan te doen. Door veel mensen wordt daar te licht over gedacht. Dat gemakkelijk ‘eet gewoon wat minder’ of ‘je bent helemaal niet dik, je hoeft echt niet te lijnen’ gezegd wordt. Ik weet wel hoe het is als je ergens problemen mee hebt en je daar geen goeie manier hebt om ermee om te gaan. Dan heb je echt hulp nodig en geen symptoombestrijding.

De gemeente zou een deal moeten sluiten met de uitbaters van die foodtrucks: je mag op de hoek van de straat blijven staan, mits je de helft van de winst steekt in begeleidingsprogramma’s voor kinderen met over- of ondergewicht. Zo heeft iedereen er wat aan.

Privacy

Item in het jeugdjournaal vanmorgen; kinderen moeten meer privacy krijgen. Blijkbaar vindt D66 dat moderne communicatiemiddelen zoals een app waardoor ouders op de hoogte gehouden van de cijfers van hun kroost, ze daarmee de privacy van hun kinderen schenden. Ze worden namelijk niet alleen op de hoogte gehouden van de voortgang maar ook van het spijbelgedrag danwel te laat komen.

Vind ik vreemd. Om twee redenen. Eén is dat het de ouders zijn van veelal minderjarige kinderen. Degene verantwoordelijk voor de opvoeding. Juist als ouder zou je moeten weten wat je kind uitspookt. Door middelen zoals dit kan dat. Ideaal gezien vertelt je kind zelf het zelf maar als ze gaan spijbelen weet ik uit eigen ervaring dat ze dat meestal niet doen. Wanneer de kinderen op school (horen te) zijn, zijn ze de verantwoordelijkheid van de school. Die heeft ook een opvoedkundige taak. Die voeren ze uit door aan de ouders te laten weten hoe ze zich gedragen, wat de cijfers van hun kroost is en of ze regelmatig op tijd dan wel te laat of zelfs helemaal niet komen. Volkomen normaal vind ik.

Ten tweede heb ik in het algemeen een beetje een probleem met het krampachtig vasthouden aan privacy. Volgens mij zou ‘secrecy’ vaak een beter woord zijn.

Noem me naïef maar vaak is privacy meer een dekmantel voor dat je op je hoede moet zijn voor mensen die kwaad willen (zoals zorgverzekeraars die je een duurdere premie laten betalen wanneer je rookt, daarom verzwijg je dat onder het mom van privacy) of dat je zelf iets hebt gedaan wat niet door de beugel kan (zoals met de auto van de zaak op vakantie gaan en dat voor je baas verzwijgen en je beroepen op privacy als ie vraagt naar die hoge kilometerstand).

Een andere reden voor privacy is ‘schaamte’. Natuurlijk wil iedereen zich omkleden in een zwembad zonder dat iedereen het ziet. Dat is de schaamte die we als mensen hebben voor ons naakte lichaam ten opzichte van vreemden. Is best normaal, hoewel het normaler zou zijn om daar niet zo moeilijk over te doen aangezien iedereen een piemel of een paar borsten en een vagina heeft. Maar natuurlijk is het bij volkomen vreemden een beetje awkward om je zomaar helemaal bloot te geven, letterlijk. En daar voorziet de wet ook in want het is verboden om naakt rond te lopen. Gelukkig maar (of helaas, in sommige gevallen…). Als je graag in je nakie loopt moet je naar een nudistenstrand gaan.

 

Er was een poll op de site van het jeugdjournaal hierover en de voorlopige uitslag is in het voordeel van de privacy:

 

 

Ik vermoed dat veel kinderen hem ingevuld hebben. Die denken: MOOI! Kan ik met een gerust hart van school wegblijven zonder dat mijn ouders erachter komen.

Wat D66 volgens mij nastreeft is populariteit winnen bij de jeugd. Die vinden het natuurlijk fantastisch als je kan spijbelen zonder dat de school zelfs maar door mag geven dat je er niet was.

Ik denk dat als kinderen willen spijbelen ze het toch wel doen en dat er vooral een taak voor de ouders ligt om ze bij te brengen dat dat niet de bedoeling is. Helaas lukt dat niet altijd, ik spreek uit ervaring want heb genoeg gespijbeld. Vaak was ‘peer pressure’ dus groepsdruk een vrij belangrijke factor in de keuze die ik moest maken of ik braaf naar school ging of met mijn vrienden de snackbar in dook of eerder naar huis ging en met een smoesje ‘les viel uit’ vroeg thuiskwam.

Als D66 ouders deze kennis bewust onthoudt door het spelen van de ‘privacy’ kaart en kinderen dus makkelijker laat verzwijgen wat ze in de tijd van huis doen, lijkt me dat niet echt in het voordeel van de opgroeiende jongeren. Eigenlijk vreemd voor een partij die onderwijs zo hoog in het vaandel heeft.

Between the wall & shit pt. 2

2         Van kastje naar de muur.

In al die tijd was ik nog steeds ziek, ik had me met verslavingsproblematiek ziekgemeld en dus richt de UWV-arts zich op het symptoom van mijn problemen, het drugsgebruik. Daarvoor ging ik naar de kliniek. Nu ik niet meer gebruik ben ik dus ‘beter’ lijkt het UWV te denken, zoals in dit mopje: Patiënt tegen dokter “dokter, als ik hier druk doet het pijn”. Dokter “niet meer drukken dan. Volgende patiënt!”.

Echter, mijn gedragsafwijkingen of ‘karakterfouten’ hebben me in de verslaving gezorgd. Als ik het zo beschrijf lijkt het alsof ik er niks aan kon doen, dat was niet zo. Ik was er zelf bij en deed het bewust. Althans voordat ik gebruikt had, haha. Grapje, snapje?

Maar het is een proces. Ik heb er niet voor gekozen en het was ook niet dat ik op een dag ineens verslaafd was. Is allemaal geleidelijk gegaan en er zit heel veel achter. De vraag ‘hoeveel blowde je dan op een dag?’ vind ik dus ook nergens op slaan. Het maakt niet uit hoeveel of hoe weinig, het gaat erom WAAROM je het doet. Alle verslavingen, of het nou blowen, drinken, coke snuiven, meer of minder eten, gamen, gokken, seks of punaises verzamelen is, het heeft allemaal een oorzaak en die is min of meer hetzelfde: je onvermogen om met shit in je leven om te gaan; gebrekkige coping vaardigheden in jargon. Het wordt getriggerd door externe omstandigheden (er zit wel een kiem van verslavingsgevoeligheid en/of vluchtgedrag in je) en vervolgens doet zich een situatie voor die ervoor zorgt dat je je tot je verslaving (je drug of choice) wendt voor verlichting. Dit kan zich dus uiten in de vorm van een eetstoornis, middelenafhankelijkheid (drank en drugs), gokken, of iets anders waar je beloningssysteem gevoelig voor is. Dopamine, serotonine, endorfine en oxytocine. Zoek maar op.

Ondertussen ben ik bijna een jaar ziek (EN CLEAN!!!) en moest ik bij de arbeidsdeskundige komen. Die zei dat ik uit de Ziektewet ga. Ik schrok me de tyfus (weer een ziekte, haha). Waarom dan? Dat zegt de arts, die míjzelf (terwijl ik ‘ziek in mijn hoofd’ ben) vorige week een uurtje gesproken heeft. Zij vinkte een checklijstje af en stelde vragen als ‘hoeveel gebruikte je dan per dag? Hoe lang gebruikte je? Was je echt van plan om jezelf van kant te maken?’ om daar dan in een tabelletje ergens een bij mijn antwoord horend kruisje te zetten. Terwijl ik juist de neiging heb om een people pleaser te zijn en dus vaak wenselijke antwoorden geef. Op basis daarvan acht ze mij voldoende beter om met wat beperkingen te werken.

Die beperkingen waren dingen als niet teveel gestoord worden, geen snel wisselende bezigheden, weinig conflict met klanten of collega’s en zo nog een paar dingen. Wel knap, zij kon kennelijk in een uurtje al zien dat ik een autist ben… Daarmee gaat de arbeidsdeskundige kijken wat voor banen er zijn die voldoen aan dingen die ik wel en niet kan en waarvoor ik opgeleid genoeg ben. Met een HBO-opleiding zit je in schaal 6 van de 7 schalen die er zijn, dus wat niveau betreft zijn er weinig beperkingen. Ze kijken dan ook niet naar of het lijkt op wat ik voorheen deed, wat ik leuk vind of waar ik voor opgeleid ben maar gewoon naar een aantal parameters en of de vinkjes daarbij ingevuld kunnen worden. Binnen anderhalf uur enkele reis woon-werkverkeer met het OV.

Blijkbaar kan ik met mijn ‘mankementen’ nog prima als operator in de chemische en kunststofverwerkende industrie aan de slag. Of als operator in de vlees- en visverwerkende industrie of nog zo’n soort baan. Dat zijn schijnbaar banen die goed betalen want ze zouden voor mij een loondaling betekenen van 32%. Dat is minder dan de drempelwaarde van 35 procent dus de loonverzekering van het UWV zegt: je kunt ander werk vinden dat ongeveer net zo goed betaalt en waar je zelfs met je problemen gewoon goed de dag mee door kan komen. Dus van ons krijg je geen geld meer. Meld je maar bij de WW en succes met solliciteren! Mijn argument dat ik nog niet behandeld ben voor de echte ‘root cause’ van mijn ziekte, of dat ik zelfs de uitslag van het onderzoek niet weet veegde hij van tafel.

 

Off-topic: om een plaatje bij dit deel te hebben zocht ik naar drugs gerelateerde zoektermen. Zo kwam ik bij heroïne (waar dit molecuul een resultaat van is. Dank aan http://www.librairiedemolecules.education.fr/molecule.php?idmol=290 ) maar steeds zie je bovenaan een hele lijst van (gesponsorde) verslavings-instanties en later pas de andere hits. Ben wel benieuwd hoe google mij nu ziet… als een verslaafde 😊  Maar dat geeft wel aan hoe groot de markt voor verslavingszorg is, en dat ik echt niet alleen ben!

Between the wall and the shit.

 

De spreekwoorden tussen wal en schip, van kastje naar de muur, met je rug tegen de muur en in de shit zitten komen hier samen in een leuke ‘make that the cat wise’-achtige vertaling.

Ik begon te schrijven omdat ik mentaal nogal in de knoop zat. Voelde ook verslavings-gedrag opkomen, namelijk zelfmedelijden; alles kwam door anderen en ik was oooh zo zielig. Gelukkig is dat nu weg maar ik wil dit toch delen. Waarom? Omdat het inzicht geeft in gedrag van mensen waarvan ik zeker weet dat ik niet de enige ben die dat heeft. Hoewel het op mijn verleden gebaseerd is, is het grotendeels universeel, misschien zelfs deels op jou van toepassing (maar ik hoop van niet).

Dit is deel een uit een serie.

 

1         In de shit zitten.

Volgens LinkedIn doe ik sinds december 2016 een ‘Thorough Self-Assesment’ bij instituut “V-dV & Co” wat staat voor “Vullers-de Vries & Co”. De Vries is de meisjesnaam van mijn vrouw en de Co’s zijn onze kinderen. Dus….

Dat vulde ik in toen ik in januari van dit jaar (2017) terugkwam uit een afkickkliniek in Zuid-Afrika. Er had zich in de loop van mijn werkende leven een flinke afhankelijkheid opgebouwd van marihuana. Om ‘mijn hoofd even rustig te krijgen’ was het in het begin maar is gaandeweg steeds meer een vlucht geweest van de realiteit die ik niet onder ogen wilde zien. Het keurslijf waar ik in terecht was gekomen (huis, hypotheek, baan, vrouw, kinderen dús verplichtingen maar geen voldoening en waardering krijgen uit je werk) en nog wat aspecten, daarover later meer. Kortom: ik was verslaafd en ging naar een kliniek om daarvan af te komen. Ik was niet alleen verslaafd maar ook zwaar depressief. Suïcidaal zelfs.

Het project waar ik aan werkte liep af en ik ging dus ziek uit dienst. Dan kom je in de Ziektewet. Ik was een paar dagen na mijn ziekmelding al in ZA dus mijn vrouw heeft dat allemaal geregeld. Ondertussen deed ik daar therapie, kreeg verslavings-theorie en manieren aangereikt om met ellende om te gaan, zoals mindfulness en sporten. Erg leerzaam en héél indrukwekkend. Allesbehalve vakantie, ondanks het lekkere weer. Na twee maanden kwam ik terug, en in die tijd is ook gebleken dat ik ‘iets autistisch’ heb. De verslavingsinstantie die mij heeft begeleid zei niet de kennis in huis te hebben om mij daarvoor te behandelen dus ik schreef me in bij Autismepunt, een gespecialiseerde instelling. Helaas was de wachtlijst lang en bleek gedurende het jaar, het budget ook op (!). Ik kreeg te horen dat ik begin 2018 wel aan de beurt zou kunnen zijn.

Gelukkig kreeg ik op 31 augustus een mailtje dat begon met “U staat bij ons al enige tijd op de wachtlijst voor diagnostiek. U heeft eerder dit jaar bericht van ons gehad dat het behandelbudget dat wij van het VGZ gekregen hebben op is en dat wij uw vraag naar diagnostiek (en verdere begeleiding/behandeling) pas in 2018 konden beantwoorden. Inmiddels hebben wij van het VGZ extra budget gekregen en is er de mogelijkheid om op korte termijn van start te gaan met diagnostiek.

Graag wil ik u uitnodigen voor een intakegesprek op dinsdag 12 september… ”.  Het is een mooi land, Nederland, maar hier en daar zijn nog wel wat verbeteringen mogelijk. Marktwerking in de zorg bijvoorbeeld. Ik ben dus acht maanden nadat ik me aan had gemeld onderzocht.

Wat verslavingszorg betreft heb ik nog een tijdje ‘terugvalpreventie’ gehad. Echter een deel van de oorzaak van mijn gebruik is nog altijd onbekend. Ik zal nu niet ingaan op de typische stappen van verslaving (experimenteren, recreatief gebruiken, schadelijk gebruik en afhankelijkheid) maar geloof me: geen één verslaafde kiest ervoor verslaafd te worden.

Bij mij was het een combinatie (denk ik zelf, er is nog geen medisch woord over geuit) van de onrust in mijn hoofd, het autistische (of ADD, ADHD?) een beetje tot bedaren brengen en natuurlijk het ‘leuke’ eraan. Zoals sommige mensen het leuk vinden om alcohol te drinken en daar een beetje losser van te worden, zo zaten er voor mij ook positieve kanten aan blowen.

De uitslag van de onderzoeken krijg ik 30 november.

In de tijd vanaf mijn terugkomst in Nederland ben ik daadwerkelijk dat ‘grondige zelfonderzoek’ gaan doen. Dat leerde mij dat ik een aantal kwaliteiten heb die amper benut werden in mijn werkende leven. Ook dat ik kwalijke eigenschappen heb, die er juist voor gezorgd hebben dat ik vatbaar was om verslaafd te worden.

Nu heb ik besloten om écht werk te gaan maken van mijn droom: windmolens maken om voor bedrijven en particulieren duurzame energie op te wekken. Heel hoognodig maar voor wie hier nog niet helemaal van overtuigd is: lees dit https://www.weforum.org/agenda/2017/11/governments-alone-cannot-halt-climate-change-what-can-private-sector-do

Dat is voor mijzelf: werk waar ik ultiem voor gemotiveerd ben, ik wil liever dan iets anders bijdragen aan meer duurzame energie en besparing van grondstoffen. Bovendien kan ik daar mijn kwaliteiten als engineer in kwijt en kan ik als voorbeeld dienen van hoe ik bepaalde dingen graag zie in plaats van doen wat me opgedragen wordt. Ook is dit iets wat in de trant van tegenwoordig past ‘haal het beste uit jezelf’ en ‘doe waar je energie van krijgt’ en meer van die spreuken. Recruiters strooien vaak rijkelijk met deze uitspraken, beloven gouden bergen; ontwikkeling, cursussen en meer van dat moois maar persoonlijk heb ik daar nooit van mogen profiteren. Daarom ga ik het nu zelf maar doen!

Als een zalm. Tegen de stroom in zwemmen, want ik zou namelijk ook ‘gewoon’ weer een baan kunnen krijgen bij een bedrijf hier in de buurt, want gelukkig heb ik een goeie opleiding waar veel vraag naar is. Maar dat is plan B. Een plan dat we niet hebben voor onze planeet. Als het nu niet lukt om dingen binnen de perken te houden (niet alleen CO₂-uitstoot maar ook grondstoffengebruik en sociale ongelijkheid) dan … wat er dan gebeurt weet ik niet maar ik wil daar NIET bij zijn. En er zeker ook niet medeverantwoordelijk voor zijn.

Wil ik teveel?

Overweldigd. Zo voel ik me vandaag. Hele korte status-update: ik ben sinds een paar weken bezig te kijken wat er allemaal moet gebeuren om mijn droom (een windmolenbedrijf) te realiseren. Ik zit nog in de ziektewet, nu kan ik zonder al teveel druk (de enige is die, die ik mezelf opleg) alles ‘klaarzetten’ om straks echt te gaan beginnen. Helaas is die scheiding tussen klaarzetten en beginnen niet zo zwart-wit. Ik ben al een soort van begonnen. En ik voel druk, die ik zelf maak dus….

Heb al een studio gehuurd bij Microlab op Strijp-S en heb zelfs al een compagnon! Hij is een student Mechanical Engineering aan de TU/e en helpt me regelmatig.

Supertoffe gast, een Indiër die hier een tweejarige master opleiding komt doen. Leren kennen tijdens de Maker Faire.

Hij heeft echter net als ik vooral interesse in het bouwen van dat ding. We zijn beiden typische techneuten. Naar de economische, bedrijfskundige kant kijken we niet zoveel. Ik zeg dan tegen mezelf: “hoeft ook niet, het is nu nog een soort van hobby dus van serieus werk is nog geen sprake”. Maar dat komt natuurlijk wel. Ik betaal die studio-huur van mijn spaargeld en dat wordt minder en minder.

Ondertussen is er een nieuw kabinet en hoop ik dat zij de ‘vergroening van de economie’ flink gaan stimuleren, zoals de jongerenafdelingen ook bepleitten vóór de verkiezingen. Zie hier. Hoe dat kabinet gaat handelen is afwachten en ik ben steeds beter in het-me-niet-druk-maken-over-dingen-waar-ik-geen-invloed-op-heb. Helaas heb ik dat nog niet helemaal onder de knie dus af en toe loop ik me weer flink op te winden.

Dan was het ook nog eens Dutch Design Week in Eindhoven en de route liep ook door het gebouw waar ik die studio huur (SFH). Er kwamen veel mensen voorbijlopen. Sommigen maken foto’s van mijn bouwsel hoorde ik van een buurman. Vind ik wel een eer! Het is dus foto-waardig. En soms praat ik met geïnteresseerden. Iedere keer weer heel leerzaam.

Maar, door al deze dingen;

• Het kabinet dat nu eindelijk eens werk moet gaan maken van de energietransitie, omdat voorgaanden dat nagelaten hebben,
• Mijn spaargeld dat opgaat waardoor ik nu snel voor écht wil beginnen (want dan hoop ik subsidies en leningen af te kunnen sluiten om door te ontwikkelen),
• Máár mijn traject van recovery waar ik nu in zit en waar ik heel graag weer ‘gezond’ wil worden, waarvan ik besef dat dat niet zomaar gaat, én nogal lang duurt…
• De DDW waar ik zelf ook mijn producten wil laten zien (ik streef ernaar dat volgend jaar te kunnen doen!)
• Gewoon mijn ongeduld….

Ervaar ik dus die druk en gehaastheid.

 

En daarbij ben ik ook geïnteresseerd in biologisch tuinieren, de opkomst van robotisering en heb ik thuis nog een lieve vrouw en twee prachtige kinderen.

Het is soms nogal veel. Ik wil ook wel heel erg veel. Wanneer is het genoeg? Wat moet ik daar allemaal mee? En ik vond het ook weer eens tijd om een blog te schrijven, want ja… dat ‘moet’ ik ook.

En ik wil niet klagen maar ik doe het toch? Wat is er!??!?!

 

Ik laat het voor nu hier even bij. Morgen weer een dag. In ieder geval nu wél een blogje gepost 😊

 

Schokkend!!!

Zijn wij mensen nou zo makkelijk voor de gek te houden? Zo lui en gemakzuchtig (ja, lees maar hier) of ben ik zo naïef? Dat laatste ook 😊 maar die andere zaken ook vrees ik. Waarom? Ik zal het proberen kort te houden:

Ik ben dus bezig met het serieus gaan volgen van mijn hart (want dat klopt). Om wat meer gevoel bij de duurzame energie scene te krijgen bezoek ik energiecongressen (zoals deze)

en vandaag een SET (sustainable Energy Talk) op de TU/e. ((Bedankt Judith!!!)). Het was erg druk. Dat gaf me een goed gevoel, hoopvol. Heel veel studenten die dus duurzaamheid belangrijk of interessant vinden. De lezingen waren zó interessant en gaf me zoveel om over na te denken dat ik dat meteen wil delen.

Het ging over smart grids in India, een nieuwe manier van auto’s delen en wat achtergrond over de vraag waarom nog niet alle energie duurzaam wordt opgewekt. Vooral van dat laatste viel mijn mond open van verbazing. Blijkbaar zijn verhalen die ik weleens gehoord heb, in de trant van ‘Shell koopt patenten op om energiezuinigere auto’s tegen te houden’ gewoon waar! Klik maar aan of zoek de aflevering Zembla op uitzending gemist.

Er sprak daar een jongen die vertelde dat er iemand was die een auto had uitgevonden die op WATER reed. Maar hij is vergiftigd. En ook Nikola Tesla, degene waarnaar die mooie elektrische auto’s vernoemd zijn, is ook zwaar tegengewerkt omdat de financierders bang waren dat er minder geld te verdienen viel als Tesla’s ideeën uitgevoerd gingen worden. Hij had nog een voorbeeld, ene Paul Baumann. Hij had een manier gevonden om gratis energie te ‘maken’. Google zelf maar een beetje, en kijk naar dit filmpje https://www.youtube.com/watch?v=2THPSHmC08c , dat kan je meer vertellen dan ik nu. Daar gaat het voor mij nu ook niet over.

Na deze voorbeelden stelde hij de vraag: waarom zijn we als mensheid nog niet allang over op helemaal gratis en duurzame energie? Zijn antwoorden:

• Het bancaire systeem. Zie http://www.economist.com/news/leaders/21717371-thats-no-reason-governments-stop-supporting-them-wind-and-solar-power-are-disrupting
• De overheden. Die willen dingen meestal lekker bij het oude houden. Niet te veel verandering want dat is lastig.

 

Aanvulling eigen onderzoek: Ik las hier dat 20% van de inkomsten van de staat komt uit belastingen op energie!!!! Dus als die gratis is hebben ze in Den Haag een begrotingstekort van 20% extra! Ook zag ik in dit PDF-je een aantal dingen waarvan ik dacht: welke conservatieve frikandel heeft dat geschreven???

Maar goed, ze noemen het ook ‘Trends en onzekerheden’ en ik weet zelf natuurlijk ook niet hoe de toekomst eruitziet. Daarbij is het al twee jaar oud dus ik moet niet te hard schreeuwen…

 

• Google maar eens op free energy en je vindt talloze filmpjes van mensen die pretenderen gratis energie te maken. Veel (niet alle!) zijn nep en alleen maar bedoeld om geld te verdienen/afhandig te maken.
• We willen niet hard genoeg. Het is nog te makkelijk om gewoon bij de Nuon of Essent of E-on ofzo te blijven.

 

Dit was in het heel kort wat Karsten van Asdonk ongeveer vertelde. Ik vond het heel interessant, hopelijk is er binnenkort een filmpje van terug te vinden via Studium Generale Eindhoven.

Daarna vertelde iemand over Smart Grids in India en hoe het eigenlijk helemaal geen technisch vraagstuk is om alle Indiërs toegang te geven tot elektriciteit maar vooral organisatorisch en sociaal. Als laatste gaf iemand een presentatie over een nieuwe manier van auto-delen: Amber. Met een auto die ook echt gemaakt is om te delen, niet een auto die gedeeld wordt.

 

Al met al staat er heel wat te gebeuren in de nabije toekomst. Dat blijkt steeds meer voor mij, hoe meer ik me in deze materie verdiep.

Mijn probleempje is nu dat ik het A) nogal spannend vind wat ik allemaal van plan ben en B ) nogal perfectionistisch ben aangelegd waardoor ik niet zomaar naar buiten durf te treden als ik weer iets verzonnen heb. Daar moet ik mee ophouden! Ik kan niet alles perfect voorbereiden en dan ineens Hoppetee, ik ga het doen. Het wordt echt wel vallen en opstaan, en leren terwijl ik het uitvoer. Eigenlijk precies zoals op onderstaand plaatje:

Dus doe het gewoon, Frits 😊 DOE HET

 

 

Dus: hierbij een kleine update van mijn bezigheden de afgelopen tijd. Een flowchart (jaja, dat is inderdaad die perfecte voorbereiding waardoor het straks ineens van een leien dakje gaat):

 

En een schets van wat ik denk dat een windmolen/zonnepaneel-apparaat zou kunnen gaan worden. Geïnspireerd op schoorsteen dakjes (chimney-covers) die ik in Zuid-Afrika overal zag. Draaien makkelijk mee en de zijkanten plak ik vol met PV-folie. Een windmolentje/schoepenrad erbij en hopsa, stroom maken maar!

 

 

Het zal niet zó makkelijk gaan maar misschien is het wel makkelijker om te doen en ondertussen van m’n fouten en ervaringen te leren dan vooraf alles proberen te ondervangen/voor te zijn. Bovendien: als ik af en toe wat deel en mensen reageren daarop, kan ik ideeën opdoen, mijn eigen ideeën aanpassen of leren van wat anderen zeggen.

 

Wordt wederom vervolgd.